Schrijven is als chili con carne

Ik begon vorige week zomaar ineens na te denken over samenstellingen. Het was tijdens een maaltijd chili con carne. En lekker dat het was. Chili alleen is leuk, Carne zonder chili is ook fantastisch. Maar met chili CON carne is er ineens een gerecht. Met een naam. Iets dat meer is dan de som der delen.

Het grappige is dat wij dat Spaanse CON dankzij de Latijnse oorsprong te pas en te onpas gebruiken voor allerlei samenstellingen ofwel taalCONstructies. En je kunt er zelf nog een hele hoop bij bedenken. En dat deed ik, eeuwige nonCONformist die ik ben, dan ook. Ik merkte dat er verschillende categorieën zijn. Er zijn combinaties met CON die een synoniem inhouden, een soort versterkend parallellisme:

Bouwen con structie
Filosofie con templatie
Silhouette con toeren
Broer con frater
Bewijs con firmatie
Focus con centreren
Synergie con fluence
Copy con notatie
Dialoog con versatie
Geloof con victie

Maar CON kan ook tegenstellingen creëren. Daar zijn er minder van.

De con structie (kom ik op terug)
Diner con stipatie (onmogelijk bij chili con carne)
Bewaren con serveren

Dan heb je ook nog de complementerende of vervullende constructies:

Marketing con versie
Stotteren con sonanten
Feest con fetti
Werkwoord con jugatie
Verkeer con gestie
Jazz con trabas
koken con noisseur

Maar perfectie ontstaat wanneer de afzonderlijke delen iets betekenen en tegelijk in hun samenstelling een meerwaarde, een nieuwe betekenis geven die tegelijk op de oorspronkelijke delen een nieuw licht werpt. Net als chili con carne. Ik heb er 2.

De con structie

Deconstructie is de naam van de filosofische methode van Jacques Derrida die de werkelijkheid om nieuwe interpretaties van de wereld mogelijk te maken. Bij hem zijn taal en werkelijkheid één. Bij hem is de destructie tegelijk een constructie. Al taalkundig deconstruerend legt Derrida de diepere beweegredenen achter woorden bloot.

En dan:

Schrijf con tekst

Schrijven doe je met tekst. Nou, oké, met balpen of toetsenbord. Maar je produceert al schrijvend tekst. Je hebt schrijven en schrijven. Er zijn schrijvers die woordenboeken met correcte definities dom toepassen. Woordenbrij.

Er zijn ook schrijvers die voortdurend denken aan de context. Hun schrijfcontext. En die bestaat uit meerdere contexten: die van de schrijver zelf, die van de dynamiek tussen marketeer en markt, tussen zender en doelgroep, die van de opdrachtgever en van het publiek, de maatschappelijke en culturele context, de historische context…

Ik kan zo doorgaan. Als communicator brengt de schrijver allerlei horizonnen met elkaar in verband en stuurt zij daarmee allerlei conversaties nieuwe richtingen uit.

Con welke versatie van de dialoog ben jij als schrijver betrokken? Luister jij wel con sonantie? Ken jouw copy connotatie? Ben jij van de platte copy of schrijf jij con tekst?

Hou jij ook van chili con carne?