Nee, echt, het was ernstig in overweging genomen. De wet is lang bestudeerd. Er is diep over nagedacht, maar uiteindelijk was daar de beslissing: ook minister Faber vond dat de Armeense Mikael hier niet kan blijven en terug moet naar Armenië.
Wacht. Terug?
Maar dat kan helemaal niet. Terug bestaat niet voor Mikael, want hij is nog nooit in Armenië geweest. Niet langer in Nederland verblijven, betekent voor Mikael dat hij niet welkom is in zijn geboorteland.
Dat ligt allemaal aan zijn moeder, zo horen we. Want moeder is zo dom geweest om Mikael uit het oog van instanties te houden. Zij was zo dom zwanger te raken en haar kind in een azc in Nederland ter wereld te brengen.
Allemaal heel vervelend voor Mikael. Maar we moeten consequent zijn en de wet zonder aanzien des persoons toepassen. Naar eer en geweten, natuurlijk. En met een ernstig gezicht omdat de druk van zo’n beladen beslissing toch wel erg zwaar weegt.
Zetten wij nu ook Nederlanders uit?
De jure… nee.
De facto… ja!
Het maakt niet uit wat de wet zegt, vindt, denkt, beweert, zwart-op-wit stelt of in steen gebeiteld heeft. Mikael is in Nederland geboren en is daarom een Nederlander. Slimme truc van moeders of gewoon de natuurlijke loop der dingen… maakt niet uit.
Mikael is een van ons.
Maar een Nederlander uitzetten is blijkbaar heel makkelijk. Je hanteert niet de geest maar de letter van de wet en blijft onvermurwbaar. Je laat levens kapot gaan. Want mensen zijn dingen die je opoffert aan ideeën.
En we moeten daarom ook volstrekt duidelijk zijn over wat hier gebeurt. Net zoals mevrouw Faber de lintjesregen politiseert en aangrijpt om een punt te maken, zo instrumentaliseert de minister het lot van een 12-jarige Nederlandse jongen om de asielproblematiek door de strot van het Nederlandse volk te rammen.
Maar misschien helpt dat. Misschien dat het Nederlandsche volk van fiere kloeke knapen en onverschrokken vlijtige meiden een keer nee zegt en roept dat gerechtigheid belangrijker is dan domme feitelijkheden.
Er gebeuren hier ergere dingen dan in Amerika. En dat wil wel wat zeggen. Daar verschepen ze een Venezolaanse immigrant die met een Amerikaanse getrouwd en vader van een gehandicapt kind is zonder wederhoor naar een gevangenis in El Salvador.
In Nederland wordt een Nederlander uit het land geknikkerd. Een kind! Een kwetsbaar kind, verdomme!
Faber, Wilders en de PVV geven totaal niets om mensen. Ook niet om Nederlanders. Het gaat ze slechts om hun ideologie.
Mikael is niet een buitenlander maar een binnenlander. Als de kwetsbaarsten onder ons niet veilig zijn, is niemand veilig. Als wij dit toestaan, passeren we opnieuw een morele ondergrens. En we zijn er al zoveel gepasseerd. Van de toeslagenaffaire tot Israël ondersteunen in de volslagen uit de hand lopende genocide in Gaza.
Wanneer is het genoeg?
Eens met het sentiment, maar ik denk niet dat "Mikael is in Nederland geboren en is daarom een Nederlander" een Nederlandse wet is (in tegenstelling tot de V.S., hoewel daar nu ook citizens worden gedeporteerd).